Ocimum Basilicum Şiiri - Ali Özdoğan

bir göçebe kalbim dağ başına yerleşmiş
sussam masum bir telaş kaynayacak
fesleğenler bile şaşıracak yorgunluğumuza
kediler tırmalayacak kulağımıza ulaşmayan gerçeği

ansızın gelen katil gibi
bir tren sesini taklit ediyor ölüm
gecenin sahiline vuruyor annelerin sesindeki ayaz
karlar erimeden yazın bir kenara
salih çok halis bir adamdı
silah sayıldı bindiği atın kişnemesi
bu eşkin gidişli yolun sonunda

karlar eridi silindi verilen sözler
ihlasla tuttuğumuz o yüce kitap
koruyoruz aramızda hep bir takip mesafesi
ne kadar korkuyoruz sahi
dokunsak yanacak tüm sokak lambaları

latince bir isim vermişler tüm çiçeklere
hangi dile çevrilebilir fesleğenlerin kokusu
penceremize vuran o yağmur
neden bahsediyor bize

perdeleri açsak içeriye dolacak ışık
rotasına gömecek dopamin yüklü bir gemiyi
palamarları kopararak
saat yönünde dönüp duran kuşlar
yutacak avucumuzdaki kumları
kelimeler üflenecek
küflenecek duymadığın kelimeler

ezberlenecek bir şiirdi babamın elleri
ah ne güzel unuttuk hatırlamayı
herkes kendi yoluna düşecek ölünce