Ocakbaşı Şiiri - Akın Korkmaz

Olur, da maaş yatarsa
Uğrarız kırk yılın başı
Bekler bizi tenha başında
Unutulmuş bir ocakbaşı

Sıradan bir dükkân
Görünmez ilk bakışta
Kalabalık desen hiç değil
Kimse yok bizden başka
İçeri girer girmez
Bahçeden duman saçılır
Gülümser bir kaç masa
Gözün gönlün açılır

Sığınıp da bir ocağa
Isınır bizim tayfa
Bir akşam vakti
Başlar yine kahkaha
Usta da tuhaf adam
Bıyık altından sırıtır
Sorarız nasıldır etler
Eşek, bilemedin attır
Delilikte bizden aşağı değil
Bize de böylesi yakışır
İster at olsun ister eşek
Bu masada her şey bitecek

Etleri atınca ocağa
Bir yığın aç bakakalır
İn cin top oynasa da
Kediler tepende dolanır
Kıyasıya et kavgası başlar
Sonunda iyi olan kazanır

Bir çırpıda yeriz hepsini
Sonra bir köpek gelir
Kesilir kedilerin sesi
Ve biz başlarız bu sefer
Gözünü sevdiğimin muhabbeti

Sonra Adnan Abi başlar
Anlatır ben Almaya’dayken
Gülmekten çatlar duvarlar
Ne Berlin ne de ağlama kalır
Alayı yıkılır dilinden
Avrupa görmüş canım
Anlar her şeyin iyisinden

Ersin’le desen karşı başta
Bizim eli kanlı avcı
Gülüp durur usulca
Keratanın tok karnı

Halil Abi en başta oturur
Yemek yerken pek haşin
Ağzı yüzü buruşur
Aman keyfine değmeyin
Onun yanındaki Altan
Sırıtır alttan alttan
Özgür’le Serdar yok mu?
İkisi de pek fettan
Arsız arsız başlar bu ikisi
Sinsice fotoğraf çekmeye
Haykırır Halil Abileri
Ulan böyle pasaklı çekme

Enes fırıncının oğlu
Geçer demliğin başına
Ağrımasın eli kolu
Hele bak tavşankanına
Emrullah doymaz garibim
Gider tereyağı arar
Dizer de kuru ekmeği
Hepten yağa banar

Ömer de yanımda güler
Sadece biri konuşmaz
Gökhan bizi izler
Sessiz adamdır vesselam
Ancak tebessüm eder

Ben de geveze olurum masada
Mangalda kül bırakmam
Sataşırım dostlara
Gülmeyecek adam tanımam
Sonra bana bilenir hepsi
Vız gelir dağıtırım
Tam da gece vakti
Onlara yardım eder
Şu benim yalnızlığım
Sessizlik çöker birden
Anlatsam ocak kızar
Diz boyu olur ateş
İyisi mi susayım
Sevinsin bizimkiler

İşte böyle bir yer
Bu garip ocakbaşı
Akıl baştan gider
İçtikçe demli çayı