OCAK ŞİİRLERİ

Yedi yedi yemedi
Yedurdi yiyemedi
Aldiler sevduğuni
Penumdur diyemedi

(Didim, Ocak 2012)
..

Güzelliği yüzünde
Hınzırlığı gözünde
Yaktı beni kül etti
Ateş varmış özünde

(Didim, Ocak 2012)
..

A llahım onu okadar mutlu etki
L anetlikler yanına bile yaklaşmasın
P is olan beyaz rengi bile olmasın
E ller kötü niyetle süremesin elini
R esurullah olsun hep yoldaşı.......

ocak 2007
..

zaman en iyi ilaçtır dertlerine
yeter ki sen yol ver gitsin kederlerine
unutmak ve unutulmak üzmemeli inan seni
çünkü yeni mutluluklar konacak elbet ellerine

ocak/2006
..

bir sen vardın
bir sen varsın
bir sen olacaksın

(ocak 2005)
taşdelen
..

Hala alışamadım yeni yıla
Aralık ne ara bitti,
Ocak ne vakit kavruldu
Ve ben hangi şubat a batıyorum bilmiyorum...
Ruhumu çepeçevre sararken karakış,
Ben gönlüme düşecek cemreyi bekliyorum.
..

Kahverengi gözlerine gömsünler beni
Bir gece vakti gömsünler
Ve hiç bir şey örtmesinler üzerime
Öylece gömsünler sessizce...

4 Ocak 2007 / Kdz.Ereğli
..

Ellerine dokunarak
Hüznüne ulaşmak istedim

Ellerin..
Ellerin yoktu...


..

Nerede?
Sevgiler…

Nerede?
Sevgimin aydınlığı…
Ocak-93
..

Bir sizi yerlesti, yozlasmis insanligin toz yüregine,
Kimileri hàr yarali, kimileri göctü ebedi yerine.
On isik yandi, yedi simsek cakti gözlerin ferine,
Yer arlandi, yer uslandi gafil insanligin yerine..

11 Ocak 2004 München
..

Yıl 1984.Ankara’da oturuyoruz. 30 Mayıs’ta zor bir mide ameliyatı geçirdim. Nekahet dönemini Ayvalık’taki teşkilatımızın(Maliye) kampında geçirecektim. Ameliyatımı duyan zamanın Çanakkale Defterdarı olan arkadaşımız, o günlerde Ankara’ya ziyaretimize gelmişti. Eşi haber yollamış, Münevver’i gelirken getir, burada bakayım diye. Eşim de kendisinin bakabileceğini söyleyerek nazik davetlerine teşekkür etti. Kampa giderken üç gün kalacağımıza söz verdik.
Ameliyattan bir ay sonra yola çıktık. Çanakkale ‘ye uğradık. Onlarda Deniz kenarındaki kampta idiler. Daha önce hiç hortum görmemiştim. Çocuklar deniz kenarında oynarken, birden gökyüzü simsiyah oldu, hayli korkmuştum. Çanakkale’ye gelmişken şehitleri ziyaret etmek istediğimi söyledim. Nasıl gidileceğini sorduğumda denizin karşı tarafından gidiliyormuş. Oraya gidip dönemeyiz, belki hava şartlarına bağlı olarak fırtına olursa feribot çalışmaz boş ver gitmeyin, dedi, Bir gün önceki hortum olayım yaşayınca mecburen kabullendik, gidemedik. Sabah saat beşte yola çıktık Ayvalık’a gitmek için. Arabanın ön koltuğunda oturuyorum, çocuklar arkada oturuyorlar. Otobana çıkmak üzereyken birdenbire yerden mehter takımının çıkıp mehter müziği çalarak bizi uğurladığını gördüm. Ben bunları görürken uyumuyordum. Ama gözlerim yarı açık, yan kapalı idi. Uyku ile uyanıklık arasındaydım. Eşim enseme yavaşça dokundu. Eşime, gördün mü benim gördüklerimi dedim”.Hayır, hiçbir şey görmedim dedi”.O zaman anladım ki; istediğimi anlayıp, uğurlamaya gelmişlerdi.
Ertesi sene hususi ziyaretlerine gittim. Hayatım boyunca unutamayacağım yaşanmış olaylardan birisi idi. 20 Ocak 2003
..

zamanın kölesi kum taneleri

umuda yuva boşluğu yokettikçe

ters yüz oldum

ne boşluklar eskidi
..

Ben ölmüştüm
uzun yıllar önce bir kasırgada

utandım
söyleyemedim görünce

seni özledim de yeniden doğdum ben...
..

Döneceğim bir gün birtanem
tüm pişmanlığım ve dertlerimle,
hasretimle döneceğim
öyle bir günde döneceğim ki
Affetmemen mümkün olmayacak...

5 ocak 1980
..

Gördüm bu sabahtan seni bir yerde giderken
Gül koncası sandım seni, kimsin güzelim sen.
Al pembe giyinmiş seni gördüm’ de yolunda,
Gül koncası sandım seni, kimsin güzelim sen.


Mef’ûlü/ Mefâîlü / Mefâîlü / Feûlün
..

Genç kadın kucağındaki odunları döktü yere.Saçları, simsiyah parlak saçları savrulmuştu rüzgarın kucağına.Bileğindeki lastikle tek seferde topladı arkaya.Kırmızı yün atkısını tekrar sardı incecik omuzlarına.Derin bir nefes alıp, aldı kucağına tekrar bıraktığı odunları. Yürümek gerekiyordu daha çok yürümek.Eve gidiş yolu epey uzundu.Her yer bembeyazdı.Buralarda kış zaten çok zor geçerdi ve bu kış da öyle oluyor.’’Ne yürüdüğün yollar bitiyor ne bu kış bitecek gibi gözüküyor ‘’ diye geçirdi içinden.Çocukluğunda da bu yolları gider gelirdi.Okutmamıştı babası.Kız hali ya…

Anacağı feda etmiş günlerini çocuklarına ve bir de kıymet bilmeyen babasına.Tek kızdı Zarife.

Zarif incecik elleri vardı aslında.Narin bir yapısı güzel bir yüzü vardı baktığında.Gözleri siyahtı.Simsiyah.Umutları gibi kaybolup giden hayalleri gibi.Oturdukları yere uzaktı açılan bu yeni okul.Gitmeyi hayal etmişti.Anacağına iletivermişti arzusunu.Ne diyebilir diki anacağı.Yine de söylemişti babasına usulca bir akşam yemeğinden sonra.Zarife ağladı o akşam.Çok ağladı.İçinden bağırdı haykırdı duyan bir bilen de olmadı.Şimdi bu yolları gidip geldikçe o ağlaması geliyor aklına.Bu sefer bağırıyor bu boş beyaz yerlere.Belki bir duyan olur sesini.Bir duyan olurda tutuverir elinden.Gider buralardan.Yoksa babası verecekti bir hasmına.Anacığı gibi kaybolup gidecekti.Ellerinde derin çizikler, gözlerinde kaybolmuş umutları, yüreği kapalı yeni günlere bir kız olacaktı Zarife. Bir kısa hayal yoluydu bu yollar Zarife için.Ne kadar yavaş yürürse hayalleri o kadar uzun , ne kadar çabuk giderse evine hayalleri o kadar kısa olurdu.Yürümez bazen dururdu.Bırakı verirdi odunları.Tekrar toplardı.Topladığı odunlar değildi elbet.Kendisiydi.Yeniden hayal edebilme gücü.Buralarda kış çok zor geçerdi.Zarife her kış gidip geldi bu yolları.Belki bu kış farklı olur diye diye….

Ocak 2005
..

Ah ocak
Şubatlar getirdin bana
Martta yaktım bütün umutlarımı
Kürekle kazdım
Kasım da çiçeğe durdu toprak
..

Evet temizdin; bir çöl kadar

Seninle teyemmüm ettim

Denizi buldum sonra

Teyemmüm bozuldu
..

Seni seviyorum'la çoğaldı dünya.
Ve Seni seviyorum'la kirleniyor...
Bu saf bir körlük,
görülmesi imkansız!
kirlendikçe çoğalıyor büyü...


..

Kaçıp gitmek neden a canım,
Mahkum değildin ki bana.
Beklediğim sadece bir sözdü.
O da ELVEDA.
g.g 21.ocak.2002
..