Ocak Şiiri - Ahmet Hani

köylü bir adamdır;
taze ekmek kokusunun damarlarında dolaştığı türden.
Ve baktığında,
hayat gözlerinden
dağlardaki berrak su gibi akar.

Bir tutam tuza inanır,
dünyanın acısını
sessiz bir gülümseme
ve sıcak bir “merhaba” ile
hafifleten yavaş bir nezaketine inanır.

Ne sözlerde gölge arar,
ne anlamlarda gizli yollar;
kalbi nasıl atıyorsa
aynen dile getirir
açık ve sade.

Şiirleri kısa birkaç satırdır,
ama o kadar samimidir ki,
günün yorgunluğundan sonra onları okuduğunuzda
derin bir nefes alırsınız
ve huzurla uykuya dalarsınız;
öyle bir huzur ki,
sanki nehir suyu
sessizce kayaların arasından geçiyor,
ve sessiz gecede,
ocaktaki odun kokusu
ve küllerin altındaki pişmiş patates
sıcak ve gizli
havada dolaşıyor.