Çiftçi sürmüş toprağı, gömülmüş ekin gibiyim
Köküm toprakla kardaş olmuş, tekâmüle boyun eğer
Dallarım filizlenmiş, su ve toprak ister
Sahibim meyve hasadı gelsin ister
Hasat bitince insanlar faydalanmak ister
Yola çıkaran yolcu, erken zaman varmak ister
Yiyenler her birinden tat ister
Tat bulamayınca çöp olsun ister
Kimse bilmez neler çektiğimi
Dalım budanır, susuz kalırım
Üstümden koparılanların ayrı ayrı acısı kalır
Bazen hüzün sarar benliğimi
Günü gelir üstüm yapraksız kalır
Kar örtsede bedenimi, üşür yüreğim dermansız kalır
İlk bahar gelsede üzerime, menfaat bekleyenin derdi kalır
Kuruduğunda bedenim, kökümde balta kalır
09.05.2023/05:38
Zeki DURSUN
Kayıt Tarihi : 5.9.2023 06:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen toprağa sarılmış bir ağaca benzer insanın yaşadıkları. Hareketsiz, dilsiz, mecburdur su dökecek insanoğlunun eline. Gecenin karanlığı çöktüğü zaman, eğilir dalları. Güneş doğduğu an, baş vermek için açılır yaprakları. İnsanda bazen bu şekli alır. Az kelâm, çok mâna. Selâm ve Dua ile
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!