Obur Televizyon Şiiri - Orhan Bilir 2

Emine gilin televizyonu

Ekmek yemiş, köfte yemiş.

Yetmemiş.

Bisküvi, lahana, pilav da istemiş.

Üstüne meyve suyu ve hoşaf içmiş.

Çünkü Allah'ın her günü

Açlık, yokluk, sefalet

Haberlerini verirmiş.

Mülteci çadırlarını ve

Karnı sırtına yapışan

Somali'nin cılız çocuklarını.

Düşünmüş taşınmış Emine

Hepsine birden

İyilik etmek istemiş.

Ve harekete geçmiş.

Ekmekleri kesmiş kıtır kıtır

Kuruyemişleri ise çıtır çıtır

Doğramış, kırmış ince ince

Televizyonun küçücük

Deliğinden atmış içeri.

Sonra da aynanın karşısına geçip, demiş:

Var mı benim kadar iyiliksever birileri.

Yepyeni televizyonun

Kaybolmuş görüntüleri.

Evdekiler şaşırıp kalmışlar.

Televizyonun bozulduğuna

Bi' türlü inanamamışlar.

Hemen çağırmışlar servisi.

Demişler ki işte televizyon

Bu da garantisi.

Usta, arka kapağı

Açınca hayrette kalmış.

Demiş ki:

Amma da obur televizyon!

Çekirdekler, ekmek kırıntıları

Sebze ve et ürünleri.

Ne ararsan var.

İçerisi sanki kiler.

Bir ben yoğum içinde

Bir de kaynanamgiller.

Hayli uğraşmış usta

Değiştirmiş bozuk cihazları

Islak ve nemli kabloları

İyice emin olduktan sonra

Kapatmış arka kapağını

Hatta kapatmış televizyonun

Üstündeki küçücük delikleri

Ev halkı buna sevinmiş

Fakat Emine çok üzülmüş.

Çünkü,

Kapanınca televizyonun delikleri

Bitivermiş Emine'nin iyilikleri.