Öbür Şiiri - Küçük İskender

kayalık, kaygan bir zemin üzerine teslim edilmiş zoraki
kutuların tozlu dillerinde herbir ağızdan lanetlenen
mağaraların mihraklarındaki çıplak, abdal adamların
kinayelerini sevmez insana muhtaç gökcisimciklerinde
mahşeri azgın bir karı gibi koynuna almış tabiatların
kılıksız çelişkilerinde apansız beliren ruhsatsız endişe;
zimmete geçirilen şaibe! der!
akılda sıkı sıkıya tutulan muhbir buğu
ve henüz adı konmamış hayvanlar
şimdi nerelerde birbirlerine geçit verirler de
ölüm, elinde yanan bir kibrit çöpüyle durur
ilk ateşi tutuşturduğu cehennemde;

tek şıklı o çirkef kutsanışın ileri geri gidip
gelen dansöz göbeğinde sıkışıp kalmış eski mi eski
artık kimsenin sözünü etmediği paslı ziller çaldı mı
doğru kainat sınıfına derse koşan mikro talebelerde
kalmış olmasın kibritlerin zoraki kutularındaki
çocukluk anılarım hamamböcekleri;