Öbür Leyla Şiiri - Barış Patlar

1
Görülen Leyla’nın değil
ElifBa’nın gözleri
Bir büyük muştu
Onun gelişinin haberi.
Kırılır bakışlar
Sende bende onda
Onunla her yerde…
Söner lambalar tütmez duman
Nehirlerde yosunlar kurur,
Durur bir anlık zaman
Nefesi kokar gecenin
Açlığına sensizliğinin
Gül açar kalbinde solgun gül dalları

Bir de ElifBa'nın gözbebeği olmak lazım
Dünyaya kadın gibi bakmak için
Bu muydu alın yazım
Adı var mıydı Hiç’in
Bir yuvarlak alem
Dönüyor…
Ruhları döndürüyor.
Kaç Leyla geldi
Kaçı gitti
Silindi yüzlerde eski heyecan
Kalmadı bahar sevinci yazın
Elif ’in öldüğü zaman
Susuzluk vardı her yerde
O gülümsediği an.

Ayaklarımdaki nasır
Doğum sancısından kalma
Gönlümdeki sır
Bitmedi
Geçti bir asır

Şimdi bir örtü ardına saklanan sen
Ruhumu eriten
Kalbinde çocuk besleyen
Elini emziklere uzatan
Gelinlik Bebek!
Çıkacak bir gün yalnızlığa gönlün
Bitmeyen uzun yolculuk
Tadacak aşkını ölümün
Ağlayacak Yusufçuk
Susarken Keremi Aslı’nın
Cinnetin tadına doyacak Kays
Yanımda olanda sen olmayan da

Ne fark eder ölüm varmış!
Nasılsa her nefis tadacak
Ya seninle Gölcük’te
Ya sensiz yine Gölcük’te.

2
Dünyada sevmekte vardı gülüm!
Senin bilmediğin âlemlere açılmak
Ve bir çocuk beslemek vardı dünyada
Suçun günahın karanlığın ardına
Dostun yanına
Sevgilinin koynuna bırakmaya
Bir çocuk beslemek vardı dünyada.

Ey sevmeyi bilmeyen
Gelinlik bebek
Belkıs senden ilham alır
Kötülükler sensiz yolda kalır
Alsa da bir Nebi’nin başını
Salome senden utanır.
Kibir seni nerde olsa tanır.

Ey elini emziklere uzatan
Küçüğüm.
Ömrüm.
Küçük ömrüm.
Akdeniz köpürüyor içimde
Karanlıklar yelken alıyor sessizliğe
Meydan okuyorum sensizliğe
Yine böyle bir gün
Yine seni düşlerken
Aklıma geldin sen!
Küçük bir titreyiş…
Ardından bir büyük muştu
Bana doğru koştu
Ve konuştu
Bana seni konuştu!
Birlikte seni andık
Anınca seni;
Sustu Nemrut, korktu Firavun
Secdeye kapandı Ebu Cehil
Çünkü anasıydın gururun
Aynasıydın kibrin
Yoldaşıydın Leheb’in

Sin harfi kadar gizliydin.
Kimseye söylemesem de
Herkese söyledim.
Seni bana anlatan Nedim
Beni sana anlatmadı
Ve gündüzlerde
Yazlarda ve kışlarda
Ardına ağıt yaktığım sevgili
Dört duvar arasında zaman kilitli
Gelmeyeceksin yine belli
Artık ne gözlerim nemli
Ne ellerim…
Yeter artık zaman çürüdü
Ömür bitti

Bırak üstümdeki kibir yükünü
Ve bir daha gösterme lanet yüzünü.
.........................................2005 yaz- Gölcük