Obu yayla kızı Şiiri - İbrahim Özdemir 2

OBU YAYLA KIZI

Fıstan giymiş gavur malı,
Yaşmağı şıngaraklı el nur oyalı,
Elbisesi tertemiz ama yamalı,
Sen yaradandan güzel obu yayla kızı.

Pencerenin dibinde sevgilisine bakar,
Masmavi gözü,ok gibi kaşları ile yüreklere mızrak gibi batar,
Al al yanakları nice canları yakar,
Kalplere kor ateşimisin obu yayla kızı.

Beline kadar upuzun simsiyah örgülü saçların,
Bahar geldimi çiçekleri kıskandırır güzelliğin,
Bembeyaz toprak işleyen nasırlaşmış ellerin,
Sen gönüllere yerleşmiş akçe gibisin obu yayla kızı.

Vurgun yemiş güller gibi düşersin sinelere,
İmbat rüzgarında tebessümle dalgalanır lüle lüle saçların,
Yıldızlar gibi karanlıkları yıpratan ışık saçan gözlerin,
Sen tarif edilmez kıymette obu yayla kızı.

Menekşe,sümbüller...kokar saç kokunda,
Açılsın gözlerim bir busecik kondur sende,
İlkbahar nakavt oluyor o yeşil gözlerinde,
Güzelliğin insanı toprakta çürütüyor obu yayla kızı.

Ressam çizse resmini resm olmazsın,
Gezsem dünyayı eşi benzeri bulunmazsın,
Tüm kalpleri fetheden sen yoksa bir vicdansızmısın,
Güzelligine güzellik eklemeye yeminlimisin obu yayla kızı.

(DEMYANLİ) İbrahim Özdemir