Obez Şiiri - Ümit Atak

Hey sen
Seni, sana bırakmıyorlar değil mi?
Evet
Beni de bana bırakmadılar
Su olduğumuz tüm zamanlarımızda,
İçimizde esen toz fırtınalarını,
Kimse göremeyecek, buna gerekte duymuyoruz,
Bir şeyler beklediğimiz yok aslında.
Duyabiliyorum.

Daireler çizen acıların sarhoşluğu hiç uykuya dalamayacak ve uyanamayacakmışcasına.
Bütün kirli tabakların başlangıcı,
Etoburlukta mı yatıyor?
Düşünüyorsun.

Çekimser yaklaşmış olabileceğini,
tahminleştiriyorum.
Bana soracak olursan,
Kesinlikle, üstüneüstlük obez!
Önce kendini bitiriyor,
Boşvermişlikle beraberinde başkalarını.

Nereden başladık, nerelere uzanıyoruz.
Sağlığına önem veren dostları,
Huzursuz ederek
Yaşanmış obezliğe yuvarlıyacakmıyız,
Uçurumun kenarında.

Hey kalbi işitmez
Heey kalbi görmez şeytan!
Sana sesleniyorum

Evet üstadım işittim seni
Bu tiplere ne söylesekte havada kalır
Kocaman bir boşluktur, yankılanan ses

Eyy inançsız zulüm
Sen çok yedin
Seni kemirsinler emi
Seni kemirsinler.