Oalydım Şiiri - Aşık Fani

Bana hâz vermiyor, şehir hayatı.
Keşke dağ başında, yaşar olaydım.
Çörek, börek değil kuru bayatı,
Yaprakları yiyen, beşer OLAYDIM...
Pisliğe gömülmüş, her yer kokuyor,
Her nefes aldıkça canım çıkıyor.
Böyle medeniyet beni sıkıyor.
Tarla sürüp, çukur eşer OLAYDIM...
Geldik, ya sağa, ya sola karıştık
Bize çok yabancı ele karıştık,
Melanete bile bile karıştık.
Ne hayır OLAYDIM, ne şer OLAYDIM...
Beton yığını bir bölge değil de;
Söz mü, söz, çek, senet, belge değil de;
Daracık balkonda gölge değil de;
Güneşin altında pişer OLAYDIM...
Bana “Haso” deyin, Okan yerine,
Baba adı “Şiho”, Hakan yerine,
Tepeden bakan, şu Bakan yerine
Dört kuzu peşinden koşar OLAYDIM...
Alacak, verecek yazıp silerken,
Tıka basa acı acı gülerken,
Hani; aç karnına yolma yolarken,
Kıraç tepeleri aşar OLAYDIM...
Bir insan selidir akıp gidiyor,
Hiç duygu kalmamış, bakıp gidiyor,
Yanında ölsen de; çekip gidiyor.
Köyümde toprağa düşer OLAYDIM...
Neyleyim ki; kısmet böyle yayıldı.
Cehennem hayatı, ömür sayıldı.
Sevmediğim halde nikâh kıyıldı.
Gücüm yetseydi de, boşar ALAYDIM...
Divane FANİ’yim, “uslan” demeyin.
“Bu bozuk düzene yaslan” demeyin.
“Zincire vurulmuş aslan” demeyin.
Ormanlarda özgür haşer OLAYDIM...