Sen gün olup doğarken sabahlara
ben utancımdan kahrolurdum
akşamına vurulurdum
senin bir bakışın
bir güzel kokunla
sen bilmezdin belki ama
sen bilmeden ben günde kaç defa
senin elinle vurulurdum
ufak bir çakın bile yoktu oysa
gözümün içine bakar
ayrılmazdın peşimden
saçların dizelerime düşerdi
beni mahveden hep o düşlerdi
o gülüşlerdi
ama ben çok vurulurdum
akşam demez sabah demez
vurgun yerdim gözlerinden
yine de iflah olmaz ayrılmazdım kapından
o zamanlar sen anlamazdın hiç
esir alırken gözlerin her bakışında
sana bir adım kala
senin kapında silahsız vurulurdum
sen doğarken sabahlara
ben ölürdüm
sen anlamazdın hiç
Yüksel Nimet Apel
23/Temmuz/2016/Cumartesi/Bodrum
Kayıt Tarihi : 23.7.2016 23:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama diyorum ki.. Bir taraf anlamadığında, 'vurgun' tek yanlı olunca hani.. Aşkın inanılmaz büyüsü daha mı çekici?
Bence öyle..
Neden mi.. Tek bir mektup vermek için kuyu başına.. O dutun dibine günde kaç kez inip çıktığımı başka ne açıklayabilir?
Versem bitecekti.. Belki elini de tutacaktım.. Belki az daha ötesi.. Bir akşam geçecekti üstümüzden, kimseler bilmeyecekti..
Ama 'tılsım?' İşte o.....
Beni de sürüklediniz öbür asra Nimet Hanım..
Çok güzeldi şiir.. Tebrikler, Efendim..
TÜM YORUMLAR (1)