Her insan gülerdi, yoldan geçerken selam verip
Her şey yerli yerinde tam ve eksiksiz
Gerçek içten dosluklar yaşanırdı riyasız
Gece düşlerinde ne giysiler giyerdi gelin kız.
Gündüzler batmayan güneş
Ya geceler sonu olmayan ırmak...
Dolanıp dururdu sokaklarda
Çocukluk o zaman gizemdi.
Yinede gözler vardı, bir birine bakan
Oyunlar oynardı odalarda...
Balkonlar saksılarla doluydu
Düşecek korkacak diye korkmazdı,
Ebeveyin...
Ya çocuklar boş durdukca çok ağlardı.
Pişti partileri yoktu imece usuli
O günlerde geceleri herkes evinde
Yorgun, bezgin çocuklarıydık günlerin...
Geçmişten geleceğe birer acemi.
Görüle bilen her yer arazi boştu
Evet tahtadan yapılmıştı evlerimiz...
O günler bir nokta gibi kaldı gözlerimde
Çizgi çizgi unutulmayan çocukluk
Yaşı bir kaç yaş büyük aramıza;
Koyarlardı... yaramazlık yapmayalım diye,
Her gün gibi onlaeda geldi geçti!
Kendi öz köyümüzde bizim diyeceğimiz
Ya... bizde o zamanlar
Ah ne güller, menekşeler toplamıştık
O günler, gülen gibi...
Bülbül sesini dinlerdim kırlarda
Öğünüp anlatmak için...
Geride kaldı ah bitirdim ömrümü
İstanbul da- Ankara da gece kondularda
Ben işte konuşmuyorum
Yinede bahar geride kalanlardan
Tenha yerlerde yanlızlığın işidir
Sitenin bahçesinde laleler açmış
Çıkıp dışarı onları görmem gerek
Uç kanatlarım uç çık dışarıya
Dizlerim yürüyemez onları görmem gerek.
Kayıt Tarihi : 29.4.2007 10:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!