Değişmez, kara yazılmış bir kere yazgım,
Doğduğumdan beri yokuş yukarı çıkarım.
Ne yapsam düze çıkmıyor, benim yolum.
Çok yoruldum, bu yüzden hep yorgunum.
Hep yokuş, hep yokuş kırık kolum kanadım.
Gülmedi yüzüm, bu yüzden karadır bahtım.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta