İnsanlığın kaybolup bittiği bu devirde
Sevgi bütün derdinse sen o zaman insansın
Biraz maziyi düşün zamanı ters çevir de
Gerçekleri gördünse sen o zaman insansın
Nerde hoşgörü nerde hani sevgi çemberi
Nefret ilerledikçe şefkat gidiyor geri
Kötülükten ne varsa hepsi nefsin eseri
Bu gizeme erdinse sen o zaman insansın
İnsanları sevmeli bunun başka yok yolu
Hep saygı göstermeli budur hayat okulu
Dostluk bağı gül dolu leylak sümbül kokulu
Bahçesine girdinse sen o zaman insansın
Kanma yalan dünyanın baharına yazına
Sabreden erişirmiş selametin hazzına
Gidenleri bekleyip yollarının tozuna
Gözyaşını sürdünse sen o zaman insansın
İnsan sevgisi söze sığmayan büyük değer
Bunu anlamak için Mevlana’ya kulak ver
Hiç ayırt etmeksizin sevip saydınsa eğer
Cana kıymet verdinse sen o zaman insansın
Dargınlığa son verip sılayı rahmettinse
Dostunun düşmanının ayağına gittinse
Kapına gelenleri içten buyur ettinse
Sofrasını serdinse sen o zaman insansın
22.08.2014
BAFRA
Kayıt Tarihi : 1.3.2017 15:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!