O zaman Şiiri - Enver Levent Batur

_ En uzak yollara gitme
yada sükut yoldaşım olduğunda okşama şakaklarımı

o zaman
yöneliyor binlerce soru anlamsızlığa.

Çizdiğinde karanlığı yüreğime sıcaklığıyla ellerinin
umarsız ve yontuk düşlerimde
birde o sitemkâr gülüşünle
mutluluğumun hayali kapkara duruyor bu tuvalde

o zaman
sanki ölümü bölüşüyoruz gözyaşlarında.

_ Sana yaklaşmak için
ufuklardan yalnızlık korkusu boy veriyorsa içimde

o zaman
sanki bakışında seyrederim güler yüzlü bir gün ışığını.

Sımsıkı kapandığında tüm kapılar üzerimize
anladım ki yüreğimizi kiraya verip
düşman yaratmışız hiç yoktan içimizde

o zaman
hiç belirmese de umut
bir yağmur tadıyla sarıyor yüreğimi ismin işte.

Ve rüzgar gibi yalayıp geçtiyse buğulu bakışların gökyüzünden
eş olduysa adlarımız
bil ki sonbaharımızdayız

o zaman
arada düşen yaprakları tekmelemek gibi pişman...