O zaman...
Yaşamın;
Bütün renklerini gördüm,
Bir resim gibiydiler.
Doğma zamanları vardı,
İlkbahar çiçekleri gibi.
Soğuklukları vardı..dondurucu;
Kış gibi.
Sıcaklığı vardı,
Hiç ayrılmak istemediğimiz.
Ama o hüzünlü hazan yokmu?
Döküldüğü zaman, yaprakların,
Saçlara akların düştüğü…
Zor nefes almaya başladığın.
Bir anda yakalandığın,yalnızlığa.
Doğanın ölüme terk ettiği.
Sarartmaya başladığı,
Sonu hazırladığı,
Sonbahar gibi.
Nasılsa geleceğini bildiğin,
Artık; kışın olmıyacağı,
Ne ilk baharın, nede yazın…
Kayıt Tarihi : 18.11.2004 12:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadir Mustafa Türken](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/18/o-zaman-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!