O Zaman Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Hiç oyuncaklarım olmadı çocukluğumda
Sanki sokağa çıkma yasağı vardı da;
Kimse duymamıştı, sanki o yasak bir tek banaydı.
Hiç uçurtma peşinden koşarken hayâl kurmadım,
Hiç bebeğim olmadı ki; ellerimle saçlarını tarayayım.
O zamanlar maviler hep cam maviydi,
Yeşiller en asil yeşil.
İnsanlar daha bir içi dışındaydı
Toprak mis gibi kokardı yağmur zerrelerinin ardından.
Bir garip beste çalardı sözleri savruk,
O zaman bütün çocuklar kavruk.
Yokluğa, hiçsizliğe rağmen gene de mutluyduk.
O zaman diye başlayan satırlar
Çekip alıyor beni olduğum zamanlarımdan.
Henüz sevda koru düşmemişti yüreğime
Henüz geçim sıkıntısı binmemişti üstüme.
Ayrı bir mutluyduk şimdi düşününce.
Bir kırık taraktı saçlarımı savurup duran,
Bir yanı çatlamış bir pencere camı kalan
Ne hayâl kurabilecek kadar büyük,
Ne de boşverecek kadar küçüktüm.
O zamanlar bu zamanlar otursalar yanyana
Gülüyorum kendimce; ne olacak o zaman? ? ?