o zaman
daha uçurtmam yoktu,ayakabımda
ve bilmezdim gökyüzünün hepimizin üstünde oldugunu.
sanırdım..
bir biz kaldık yalnız
büyüdükce anladım.
aynı gökyüzü altında binlerce insanız
ve
bir biz yalnız
bir biz kimsesiz
bir biz aç kalmışız.
bir odada
bir arada sekiz kişi büyümüşüz...
Kayıt Tarihi : 28.6.2008 18:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
yıl 1977 temmuz babamı kaybetmıştık 7 kardeş ve annem....o gunler için yazıldı
TÜM YORUMLAR (1)