O Zaman Şiiri - Enver Üste

Ruhum huzur bulur,gönlüm ferahlar,
Beş vakit ezanı duyduğum zaman.
İnsanlar dizilip dolunca saflar,
Durur saatleri saydığım zaman.

Herkes gibi ben de bir safı tutup,
Bir huşu içinde terlere batıp,
Rahatlar yüreğim iblisi atıp,
Tekbirle imama uyduğum zaman.

Bazan istemeden vebâl alırım,
Tövbe istiğfara ona gelirim.
Rahatlarım her an huzur bulurum,
Alnımı secdeye koyduğum zaman.

Arınmış insanlar saf tutar bir bir,
Hepsi aynı anda alırlar tekbir.
Dökülür günahlar,gönüllerden kir,
Duayı özümde duyduğum zaman.

Nefsimi arıtsam, tertemiz etsem,
O mübarek yere beş vakit gitsem,
Yolunda tükensem,erisem,bitsem,
Uykularım kaçar caydığım zaman.