O Zaman... Şiiri - Mehmet Arslan 3

1
Hasretim çağlarca,
o ilahi sevgiye,
Bakamam bu yüzden,
bir cana el diye,
Kabul etmez vicdanım,
ruhsuz bir soyu,
Aramışken onu,
ben asırlar boyu,
Sevgiyle selamını verdiğin zaman,
Hey dost, ey yar o an olurum bahtiyar!

2
Bilim yanıltamaz,
mantık kandıramaz,
Senle dolar ben,
başkası dolduramaz,
Nameleri bin notada,
şeytanların,
Şarkılar beni,
sen gibi yandıramaz,
Pervaneler misali döndüğün zaman,
Hey dost, ey yar o an olurum bahtiyar!

3
Hiçbir şey derdim,e
teselli bulamaz,
Yürüdüm mü bana,
kimse set duramaz,
Aşarım aşılmaz,
denen engelleri,
İman karşısında,
madde dem vuramaz,
Zulme sefalete dur dediğin zaman,
Hey dost, ey yar o an olurum bahtiyar!

4
Yaratılan ki,
yaratanını bilsin,
Her ruh yaratıcısına,
kulluk etsin,
Mutluluklar Ona,
kul olmaktan geçer,
O kul ki;
sonsuzluk iksirini içer,
Zalimin putlarını yıktığın zaman,
Hey dost, ey yar o an olurum bahtiyar!

5
Gönülden bakan,
perdeleri kaldırır,
Çile çektirir,
ateşlerde yandırır,
Cennete götürecek,
vicdan ondadır,
Evrenin sırrı,
gözlerinde saklıdır,
Bir Yunus, Hacıbektaş olduğun zaman,
Hey dost, ey yar o an olurum bahtiyar!

6
Bu haleti ruh iyeyle,
gelir ferman,
Koşarım dizlerimde,
kalmadı derman,
Ruhum bedenimden,
ayrılırda bir gün,
Gel de seyret cümbüşü,
öldüğüm zaman,
İçinde Mevlana’yı bulduğun zaman,
Hey dost, ey yar o an olurum bahtiyar!

7
Üstatlar bendelerine el verince,
Düğün meydanı olur her gün ve gece,
O zaman ruh kalıbında sükût bulur,
O an tek hece “İnsanı Kamil” olur,
Bir gün Mevla’yı sende bulduğun zaman,
Hey dost, ey yar o an olmuşum bahtiyar!

Samsun-1989