Bir yola girmiştik gidiyorduk biz,
Koşul dayatmaya var mıydı gerek.
Yürüyen durur mu yoktan sebepsiz,
Yürek soruyorsan vardı o yürek.
Her engel bir dağdı sanma höyüktü,
Azı çoktu çoğu çoktan büyüktü,
Sırtına aldığı bir dünya yüktü,
Kabul deyip aşkla kardı o yürek.
Rağmenli olanı benimseyerek,
Şayetli çünkülü olmaz diyerek,
Bu yolda gelene boğun eğerek,
Koşulsuz sevgiyi sardı o yürek.
Sorun yok gibiyken bunca artmadan,
Ortasından biçtin, ölçüp tartmadan,
Tutuyordu oysa sen kopartmadan,
Yar olana candan yardı o yürek.
Dur diyen aklına uysa bir bela,
Yürü diyen sesi duysa mesela,
Değilmi ki gönlü hala müptela,
İçerden bin pare nar'dı o yürek.
Vakur duruşuna sessiz haline,
Kanma, bir kulak ver suskun diline,
El sallarken biten son hayaline,
İçten bir ateşe hardı o yürek.
23.01.2019
Erkan SaltanKayıt Tarihi : 20.2.2019 10:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!