O Yorgundur Diyene ! Şiiri - Yalçın Güler

Bilumum yalnızları arkama aldım geldim.
Senin her sözcüğüne yüzümü sürdüm geldim.
Uzanıp alır mısın yüreğim düştü geldim.
Yürek yakan sözleri heybemde biriktirdim.
Hepsini yüreğine sıkmaya geldim.
Seni kanattıkça, sanma ki zafer benim.
Kanayan kalbini, kalbim bildim di geldim.
Seni;

Biraz acısın canın, ben yanarken cansız…
Seni, Gorki’ninin sokaklarında yalnız,
Kafkanın ılık çayında şekersiz,
Raskolnikov’un perişanlığında acz…
Moby Dick’in sularında korkmuş, bırakmazsam…
Şiir kahrolsun.
Seni;

Karakoç’un Muazzez'i,
Nazım’ın Piraye’si,
Ahmet Arif’in Adiloş Bebe’si…
Bukowski'nin, kirli küvetleri
Che Guevara’nın,vatanseverliği,,
Kıskanmazsa seni,
Paçavra ! de bu yarım şairin dizeleri.
Seni;

Neruda'yı şahit kıl.
Ezra Paund cezalısın !
Tek ayak üstü bekle !
Tek bir göçmen kuşla sana haber göndermem..
Bir tek kelime yazı tek bir sitem iletmem..
Sanma ki kaçak dövüşür, rüyana bile girmem.
Heeyyy !! Sana diyorum !!
Seni;

Burnumu El-Aziz, kalbimi Akdeniz’e gömdüm ben.
Belki Evet !
Bir Yavuz Bülent Bakiler değilim ben.
Gözlerim de İstanbul olmuyor birden…
Ama !
Sesim dahi duymadan, yüzüm bile görmeden,
seviyormuş demezsen…..
And olsun!
Akdeniz’e adını üç he ce letmezsem...
Seni;

Yorulduğumda, o yorgun dinlensin diyen !
Yorgunum evet, ama dinlenmem…
Vaktim dar, dinlendikçe ömrüm tükenir,
seni, bir an daha az, sevemem……
Dinlenirsem … güzel yüzün göremem.
Sözlerinsiz, gözlerinsiz…………. Gidemem….
Kefen nihayet çapıt….
Aşkına sarılıp gideceğim ben.
Seni;

Affeyle!
Kabul eyle!
Sakın! “benim için Üzülme”.
Hayat yapar bazen de.
Sevmek, teneke adam işi.
Sevilmek, Erdem…
Seni;………………..