Ta ezelden başlamış benim tutsaklığım,
Çamurlu sokaklarda.
Issız yollara dökülmüş geceleyin,
Bizim köyün, yamaç yamaç tarlalarında.
Akşamları saklambaç oynadığımız o sokaklar,
Kim bilir kaçıncı insanı attı başından.
Ve kaybolup bir hiççe yaşadığımız bu dünyada,
Bu kaçıncı bahardı, kaçıncıydım ben?
Büyümüşüz ıssız bir mahallenin köhne bir evinde.
Okulumuz vardı kırık dökük sıralarıyla,
Ak saçlı eğitmenimiz vardı eli sopalı,
Şimdi rahmetli, oda göçtü sonsuzluğa.
Biz giderken cıvıl cıvıl birkaç arkadaş,
Mahallemizin ta uzağındaki o okula.
O zaman mı vuruldu kelepçe bu bedenlere?
Güldüğümüz hep, bazen de ağladığımız o yollarda.
Kayıt Tarihi : 8.4.2006 20:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)