Nice bir yoldayız ki, sanki zemin kor,
Saplanıyor sinemize en çetin oklar,
Nefes almak yok, havayı zehirle boğmuşlar
Yol yokuş, hem üstelik bir de diken tarlası
Üst baş yırtık, dudak kuru, ayaklarsa çıplak,
Takat yok, dönmüş sırtını vefasız tüm dostlar,
Sağ ve sol hakikat bariyeri ile kapatılmış
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
