O Yok Artık Şiiri - Tuğrul Pekel

Desem ki:
O anlatılmaz yaşanır.
Acaba fazlamı abartı olur.
O hayatı yaşadı. Hayat,
bana onu anlattı.
Yanında kah güldüm kah ağladım.
Bazen yazılarını okudukça,
VEDA'dan nefret ettim.
Şiirlerini okurken, Yarabbi,
O hiç mi bu kızdan şıkayetçi olmadı.
Sonradan fark ettim ki,
yanlış pencereden bakan benmişim.
Keşke onun gözleriyle baksaymışım.
O kazanırken de, kaybederken de,
hayata hep iyi tarafından baktı.
İnanki Veda, seni çok sevdi.
İstanbul'da hasretle bakıp ulaşamadığı,
son yer sizin arka balkonunuzdu.
O çamaşır asılı balkonunuza bakıp, bakıp ağlıyordu.
Derdi ki:
Müebbete mahküm idamlık Seyit gibi,
bir anda kırıldı gitti kalemim.
Ne edeyim dostlar ne edeyim.
O kim mi? Tabi ki Hasan Cevat.

Ne üzülüyorsun be Hasan Cevat
Almadın mı Vedanı yanına

Ben mi kimim? Kim olacağım.
Deniz gözlü SELMA'sı

(14-02-2006-Salı)