O Yıl Sonbaharım Pek Hazin Geçti

Sene elli iki on dört yaşımda,
Soğuk rüzgâr esti dağın başında,
Bütün şansızlıklar benim peşimde,
O yıl sonbaharım pek hazin geçti,

Hamzalı dağında koyun güderken,
Çiftçiler orada tohum ekerken,
Acıktım yoruldum acı çekerken,
O yıl sonbaharım pek hazin geçti.

Yağmurlar çok yağdı seller çağladı,
Akşam karanlığı bay kuş ağladı,
Bu hüzün hava yürek dağladı.
O yıl sonbaharım pek hüzün geçti.

Her tarafa sis var çöktü dumanlar,
Burukluk yaşadım böyle zamanlar,
Son bahar mevsimi ıssız ormanlar
O yıl sonbaharım pek hazin geçti.

Kurtlar fırsat buldu kuzu avladı,
Gece şimşek çaktı köpek havladı,
Çarptım bir ağaca yaram kavladı,
O yıl sonbaharım pek hazin geçti.

Koyunlar kuzular meleşip taştı,
Kurdun arkasından köpekler koştu,
Dedem su istedi mataram boştu,
O yıl sonbaharım pek hazin geçti.

Yoruldum acıktım uykusuz kaldım,
Yiyecek tükendi komşudan aldım.
Ellerimi açtım bin hüzne daldım,
O yıl sonbaharım pek hazin geçti.

Medet Mevlam medet sana yönelim,
Acılar içinde kahra belendim,
İki gün aç kaldım ekmek dilendim.
O yıl sonbaharım pek hazin geçti.

HAYRETİ de derki döküldü yaşlar
Şimdi bir dedeyim ağardı kaşlar,
Maziye bakınca bir hüzün başlar.
O yıl sonbaharım pek hazin geçti.

Kazim ÖZGÜR 04. Nisan.2013