O'ydu Şiiri - Clara La Femme

O’nun sevgisi bencildi benimkiyse uslanmaz
Her zaman hazırdı benden gitmeye
Giderdi de sık sık
Her gidişinde öleceğimi sanırdım
Beni asıl öldürenin gelişleri olduğunu sonradan farkettim
Kalbimden akan yaşları durduramayıp yastığımın tersini çevirmek zorunda kaldığım onca gece
Aklımdan geçirirdim dönmek için sarfedeceği tüm sözleri
Bu kez onlara kanmayacağıma dair sözler verirdim kendime
Oysa verilen tüm sözler boştu, çünkü karşımdaki, O’ydu
Sonra gelirdi ansızın
Öylesine bir günde, öyle zamansız
O aklımdan geçirdiğim milyon sözün arasından, geçirmediğim tek bir sözü söylerdi bana
Yenilirdim yeniden
Nasıl direnebilirdim ruhumun en sancıyan kısmının ilacına, en eksik parçamı tamamlayana
Ben git desem kalbim sese bürünür gitme diye bağırırdı arkasından
Benim sevgim cömertti onunkiyse nankör
Herşeyi unutur yine severdim onu
Çok severdim
O’ysa yine giderdi
Günler, aylar geçirdik böyle düşe kalka
Düşüren hep o’ydu, kaldıran hep ben
Düşürdüğünü kaldırmaya o denli tükettim ki sevgimi
Geriye bir ben kalmadı
Her hikaye sonluydu
Benim sonum da, O’ydu