O yani Yasemin. Şiiri - Mehmet Tunçer

Uzaklarda bir yerlerde
Bir yürek acıyla titrer..
Bilir, bitmiştir artık her bir şey
Umut edecek, beklenecek
Ne bir isim
Ne bir resim
Nede uğruna ölümleri denediği
Yalnız seninle diyen
Sensiz olamam diyen
O yani Yasemin.
Olmayacaktır artık yarınlı yaşamında.
Sen..
Beni unut..Artık arama..Buraya kadarmış
Diye bildin..
Birde düğün davetiyeni gönderdin ya
Aşk olsun sana Yasemin…
Bil adını anmam bundan böyle
Oturduğun şehirlerde adım atıp yürümem.
Seni ıslatan yağmurda bile ıslanmam
Saçını uçuran rüzgârdan kaçarım.
Senin ihanetinin..
Bende bıraktığı hüzünle.
Ezginliğim bitmez..
Sana olan küskünlüğüm sürüp gitse de mahşere…
Bir tek kötü söz söylemez dilim
Bedduam olmaz..Ah çekmem bilmelisin.
Mutsuzluğunu hiç istemem.
Gündüz paşa paşa işime gider
Akşam olunca da açarım ucuzundan,
Köpek öldüren şarabımı
Yakarım sigaramı
Seni unutmayı denerim.
Kimselerin önemsemediği senli şiirlerim
Sararır giderken sayfalarla
Eskisinin yerine bir yenisini yazarım.
Olmaz, yapamazsam..
Önce çiçek saksılarımı dağıtırım komşulara
Saka kuşumu uğurlarım kendi dünyasına
Balıklarımı da bırakırım mahalle bakkalına
Akşam olunca da kapatırım kapıyı pencereyi.
El, ayak çekil ipte
Kedi ve köpeklere kalınca sokaklar.
Bildiğim, aklımdan geçen seçenekleriyle
Ölmeleri denerim…
Ölüm kurtuluş
Ölüm acıların sonu olacaksa
Gelsin artık derim güle, oynaya
Zurnasını çalar.
Davulunu tokmaklarım…