O yalnız bir kurabiye

Bir tabak kurabiye ile geldim odanıza
Gürültü iç içe geçmiş buzdağı gibiydi
Aramızda oluşan kocaman bir buzdağı
Oda anlamsız bir kalabalığı temsil ediyordu
Bir uçtan bir diğer uca anlamsız insan sesleri
Sordum: “Nerelisiniz “ diye
İzmit, Yalova, Çorum, Mersin, Adana…
Ardı ardına sıralanacaktı tüm şehirler
Vefalı bir doğu aradı gözlerim
Kutsal bir habersizlik

Sanırım kurabiye ile gelmiştim odanıza
Kırık bir taş kadar yalnızdım
Parçamı arıyordum
Şah damarım kesik, yoksul bedenimde
Bir metal iniltisi vardı
Bilmediğim birkaç söz öbeği
Aslında ben insanlarla uğraşamayan biriyim
Aslında ben kendim ile yarışamayan biriyim
Kurabiyeyi asla unutamam ben giderken kapının önüne bırakmıştın