.
.bölücü
tufanı bekler yağma
cezadır boğulma korkusu
kusmukta boğulma
eş düşümler
yere göğe iliklenir
ilk çarpan ilmiktendir
toptan intiharların miladı
ay batıyor
kuşatıyor sağanak
içimiz ıslandı
anladık ki bölücü tanrı
.sır
çözülmeyen bilmece
merakta koyan
yas günü çiçeği
öfke
.haber
toplanın
sıkıştığınız meydanlarla
sizi almaya sular gelecek
.isyan
geleceği yarından belliydi
dört yana açılmış el ayakla
yalvarmadılar suyun karanlığına
isyan son isyan
.geldi
aldı ve gitti
hayata ait soruları
herkes yandı
oyun yeniden başladı
.inanmayan
suya inat bağırıyordu
-ben benim
.sonrası
sessizlik
parıldayan gün karşıda
gülüyor yüzü
sevinç kapılarının ortasında
hayat bizim
11 08 2005
aitlik hissetmeyen an’
kendine sadece
kimseyle hesabı olmayan
aynılaşmanın karşısında
kendini çekinmeden ayna yapan
olsunlar ama bende varım diyebiline...
Kayıt Tarihi : 29.9.2005 18:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok şey anlatıyor Zafer abi...
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)