Hayaller alemine dalmış yine kimi düşünüyorsun?
Ölümsüz bir aşkla bağlandığın sevgilini mi,
Yoksa elleri senin uğruna nasırlaşmış anneni mi,
Ölürken son sözü evladım olan babanı mı...
Hatırlıyor musun? Sana emanet etmişti o zaman
Şimdi yılların eskittiği genç,taze kadını.
Güvenmişti küçük oğluna,genç bir adam gibi,
Sözünü tutacağına inanan baban.
Sen ise bir kişiyi sevdin,bir kişiye bağlandın.
Yalnız onu düşündün,Yalnız onun için ağladın.
Toz pembe dünyanda iki kişi vardı
Ne anan,ne baban,yalnız O ve SEN...
Kayıt Tarihi : 26.12.2008 11:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Lise yıllarında yazdığım ilk şiirlerden biri.Şiir antolojisi adıyla bir kitapta yayınlandı.Ve bu benim için teşvik oldu.
![Semiha Günkaya](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/26/o-ve-sen-7.jpg)
kalan ömrünüzde umut dolu neşe dolu güven dolu sevgi dolu sevgiyi dolu dolu yaşatması dileklerimle
yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun neşeyle kalın
TÜM YORUMLAR (8)