O ve O. Şiiri - Evrim Evrensel

Sen bir O'sun bu bendeki, kocaman,
Ağız dolusu ana avrat küfreden,
Dağları iniletecek,
Ve yağmur gibi yaş döktürecek,
İçimi sızlatacak kadar ağlayan...
Çenelerimi ağrıtacak
Ve gözlerimi yaşatırca kahkaha ile gülen,
Velhasıl her olguyu dolu dolu yaşayan,
Ve yaşatarak yaşayan O'sun...
İşte bu o; benimdir, bendedir,
Gönlümün çekim setindedir,
Başımın üstündedir,
Zulamdadır,
Setrimdedir,
Sevgim onunladır,
Aşkım onadır,
Olmuşları olmuş,
Olmamışları olmamış gören O,
İnsanlık mektebinin,
Onur sınıfında TEZ'imdir O,benim...

Ama bir O daha var ki;
Yağmur yağarken, giyer bikini ya da mayosunu,
Eylendirerek tosununu,
Kırıtarak orasını ve burasını,
Doğmamış bebesini çeşme yalağında boğdurup
Ve üstünde ağlayarak salya sümük
Alsana tipik Zübük...
Bulutsuz göklerin kızıl güneşi altında
Şemsiyesiyle çıkan,
Ona buna farklılığını çıtlatan,
O biçiminde kıvırtarak göz kırpan,
Acılarla eylenen,
Neşelere ağlayan ve dram katan,
Velhasıl; Olanı olmamış, Olmayanı olmuş sayan
Ve hatta sorgulayarak aksini,
İşte O, bende yok işte...
İçimde değil,
Gönlümde asla,
Anonim edebiyatının
Anonim halk şiiridir o,her şairin bildiğince okuduğudur,
Orta oyununda ortalık malıdır,
Benden dışarıdadır o,
Hasmımdır o,
Kinimdir,
GAREZ'imdir O benim...