O ve Bu Şiiri - Turgut Uzdu

(BATMAYAN DİKENLER)

Satarsın diyenler de satmaya çalışmış
Gözlerimizin dikkatini, ellerimizin nurunu
Sönük bir kızıl güneşe değişmişler
O’yu göstererek Bu’yu saklamaya çalışan mısralarla
Esareti hürriyet diye tanıtıp
Neler demişler, neler demişler.
Sanki kızıl güneşin olduğu yerde
Hür doğarmış bazı insanlar
Artık değerli süt banyolarında
Kızıl renkli liderler
“Aaa! ” diyenleri kana boyarmış.
Perdeleri demirden yapmışlar
Görünmesin diye dışarısı
Asker kıyafetlerinin ökçesi demirdenmiş
Hürriyet diyenleri bulup bulup
Acımasızca ezermiş kızıl güneş memleketinde.
Bir adım ileri, iki adım geri diyerek
Esir almışlar bütün hürriyetleri
Sadece yerin değil göğün de kulağı varmış
Düşünceni bile duyarmış
Kızgın güneşin kızgınlığından
Soljenitsin bile kaçarmış.
Öcü dermiş orda herkes diğer güce
Sanki kendi değilmiş gibi
Al birini vur ötekine
Diş sayısı aynı
Kol sayısı aynı
Yalan sayısı aynı
O’ya ciro etmeyin diyenler
Bu’ya ciro et dermiş
Ne Hikmet ise
“Yaratanımsın! ” dermiş dönüp dönüp
Milyonlarca kan bulaşmış ellere.
Kuzey Kore’ye gönderilirmiş bazen masumlar
Bak güneye gönderilirsin sen de diye korkuturlarmış
Oysa gitmek aynı
Gönderilmek aynı
Ne işim varsa orada
Ölmekse ölmek
Ha güneyde ha kuzeyde
Bir kızıl ya da mavi bir kurşunun ucundaki
Son nefeste...

O’nun hava üssü olmasın
Bu’nun ki daha güzel
Hem Bu’rada perde var
Senin de olur
Çeliklercesine sağlam
Betonlarla örülür duvarlar.

Ha O’ya ciro edilmiş hürriyetler
Ha Bu’ya
Cennet gibi gösterirmiş bütün sahneler
Görmeyen gözlerde hâlâ dururmuş
Bin bir çeşit bahaneler.

Ellerinde güllerle bir gün
Tankın üzerine çıkmış Yeltsin
İnsanın en büyük zenginliği hürriyetidir demiş
Bu kadar
Gözlere, hele Mahzun gözlere ışık vermek için
Söyleyin bu adam
Başka ne desin…
Ne desin...