O ve Ben Şiiri - Mehmet Nuri Gezmiş

Rabbimin emri ile,
Vaktinde öleceğim.
Öleceğim ki birgün,
Tekrar dirileceğim!

Hesaplarıma baktım,
Yıkılmış hazineler.
Daha da karıştırsam,
Neler çıkacak neler.

Nefes kaçtı kafesten,
Ruh ayrıldı cesetten.
Rabbine kul olanlar,
Kurtuldu esaretten.

Ben ki senin kulunum,
Sen de benim rabbimsin.
Beni insan yarattın,
O halde sevgilimsin.

Zamanı çok hoyratça,
Boş yere geçirmişim.
Beynimi boş laflara,
Hamallık ettirmişim.

Allah'tan başkasına,
Edemem asla kulluk.
Ondan başka zenginlik,
En zavallı yoksulluk.

Herşeye kadirsin sen,
Beni de af eylesen.
Seni görmeyeceksem,
Ne çıkar hiç ölmesem.

Seninleyim seninle,
Tanıştım evreninle.
En uzun yolculuğa,
Çıkarım kefenimle.

Rahmansın ve rahimsin,
Sen her zaman daimsin.
Senden başka ilâh yok,
Sen her şeye kaimsin.

Sevgilimi görecek,
Bir nokta yerim olsun.
Bahçeler ve saraylar,
Kimin isterse olsun.

O noktacık sarayım,
Oracıkta durayım.
Hep O'nu seyredeyim,
Hep onunla kalayım.

Sevgilimin sevgilisinin,
Ümmetinden olayım.
Resûlünun yanından,
Cemalinden doyayım.