Tüm dünyayı omuzlanmışım.
Bir hummalı hasta misali,
Çocukluğumu terlemekteyim,
Dilimde bir avuç hüzün,
Avuçlarımda bir buruk acı
Gözlerimde tütsülenir çocukluğum;
Ve dalarım.
Çelik -çomak oynarım ovalarda
Bozkırın esmer çocuklarıyla
Gamsızca koştururum çöllerinde
Bahtsız Anadolu’nun:
Para pul kaygısından uzak
Yufka üstü pilavla doyar
Pınarlardan su içer kanarım.
Ben Anadolu olurum, O ben!
Şubat 98
.
Nize Cirit
.
Ahmet CiritKayıt Tarihi : 25.3.2002 21:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Cirit](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/03/25/o-ve-ben-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!