Uzanıp ellerine sıkıca kapadım gözlerimi,
Çünkü hayat onun tenindeydi.
Bizse karanlıktaydık...
Gönül gözümüz açık yalnızca bakışmaktaydık,
Uzanıp giden sinsi bir caddenin ıslak kaldırımlarında...
Ne tokat gibi inen yağmurdan,
Ne de dünyada bizden başkalarının olduğundan habersizdik...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
