Uzanıp ellerine sıkıca kapadım gözlerimi,
Çünkü hayat onun tenindeydi.
Bizse karanlıktaydık...
Gönül gözümüz açık yalnızca bakışmaktaydık,
Uzanıp giden sinsi bir caddenin ıslak kaldırımlarında...
Ne tokat gibi inen yağmurdan,
Ne de dünyada bizden başkalarının olduğundan habersizdik...
O ve ben...
Yalın ayak ve ayaz, ıslak kaldırımlar,
Nemli gözler, bir kaç damla yaş...
Hepsi, hepsi sevgiden,
Sevgi bu muydu bilmiyorum,
Yalnızca sıkıca kapadım gözlerimi
Yalnızca onu yaşamaktı niyetim,
Çoğunluk değildi önemli olan,
Kalabalıklarda yalnız o vardı...
Yalnız ben vardım... Ve yalnız ikimiz...
Sinsi bir caddenin ıslak kaldırımlarında....
Kayıt Tarihi : 6.3.2007 16:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlknur Yıldırım Uzunlar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/06/o-ve-ben-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!