Bütün insanlar, güzele,
Güzelliklere koşsun.
Bitkin, karamsar,
Çok insanlar.
Ey dünya,
Aslında sen çok hoşsun.
Açılsak tabiatın kucağına,
Gerçek hayatı görür, tadarız.
Gömer bizi, mutsuzluğa,
Kendi elimizle yaptıklarımız.
Her eserimizden, bir eksik çıkar.
Söyle, bunda üzülecek ne var?
Arife, tarif gerekmez,
Mükemmeli ancak, O yapar.
Ankara – 1986
Kayıt Tarihi : 4.4.2006 13:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)