O Vakit Parmağını Gözüne Sok

Ya ölürse aşk ve kavgalar da bulanırsa kana
Gölgesinden korkan kara bir yokluk sararsa her yanı
Yokluğun ve gözlerin de mahkûm olursa karanlığa
O vakit hangi sorular gelmeliydi aklına

Ya bu kent senin seslerini haykırmadan çarpık bir yalnızlığa bürünürse
Yokken hepimiz, bir tek kana bulanmış bir kavgaysa geriye kalan
Geniş caddelere hayran kalıp unutursan sokaktaki yalnızlığı ve yalın gerçeği
O vakit hangi sorular gelmeliydi aklına

Dur, düşünme ve düşünmeden önce parmağını gözüne sok
Sokakların varlığını görmüyorsan eğer
Ne başlıyor ve bitiyorsa eğer
Sokaklara bakmadıysan hiç, değmez ellerin hiçbir kıymete ki artık kör ettiysen gözlerini sokağa

Aşkını koynuna almış ve en deli şehvetini yaşamışsın mesela
Sigaranı da yakmışsın üstüne ve pencereden bakarsın şehre, duruşun mağrur
Kaybettiğin zaferleri değil de kazandığın yenilgileri görüyorsan
Ve sokakları görmeden yaşıyorsa aklın, sen parmaklarını gözlerine sok

Öldürdüğün aşklar ve savaşlar, bir delinin gözlerine bakamayacak kadar korkutmuşsa seni
Ve öldürmüşsen aşkları da savaşları da korkularının gölgesinde
Sen o zaman gözlerini sokağa sal
Ve parmaklarını sok aklının kör gözüne