Öfkeliyken yumruğunu vurursun ya duvarlara
aynalara
dün ben de öfkeliyken
bir yumruk attım aynaya
elim kesildi her yerinden
yüreğim kesik kesik
ve yüzüm paramparça
korkma meleğim öfkem geçti
yüzümün o hali
aynanın kırıklarındaki görüntümdendi
bir an sen de belirdin yanımda
sen de öyle
ikimiz de paramparçaydık
bak gör bu ayrılık bizi getirdi ne hallere
korkuyorum
bir daha görüşememekten
sorma yüreğim de paramparça
hiç bir hekim onaramıyor
dikiş tutmuyor kesiklerim
sabahları çok geç kalkıyorum
gece geç saatlere kadar dolaşmaktan
evin içinde
çiçekler kurumuş
her şey paramparça
ya da bana öyle geliyor
yine Rafet şarkıları dinliyorum
çıkıp geleyim yanına diyorum da
ne işe yarayacak diyor vazgeçiyorum
yeni bir şarkının bestesini yapıyorum
hiç bir şey kâr etmiyor
paramparçayım
eksik olan sensin
kendimi oyalıyorum
gelecek diyorum
her şey güzel olacak yeniden
avunuyorum
avunmaya çalışıyorum
ah bir arasa diyorum
eli bir telefona gitse
ah arasa diyorum
göreceksin bak burda bitmeyecek
desem de ardından hemen ağlıyorum
sen beni hiç böyle görmedin
paramparçayım
öyleyse yaz bunu da hatıralara
yıllar sonra okurken
ah edip vah etmek için
geç
o vakit geç olacak
sonra sitem etme yıllara
hatayı kendinde ara
beni unutmak istesen de
unutamayacaksın
bakamayacaksın aynalara
yanında hep
hep ben olacağım
21/Mayıs/2011/Cumartesi/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 21.5.2011 01:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)