O! Vahşiye Şiiri - Seyfettin Yazar

Durduk yere doğmadı bilesin, bu vatan,
Kalemle çizilmedi bilesin, bu al bayrak,
Tenine kırmızı çalmak için o cananın,
Gökteki hilalin, yıldızın altına, al kanını serdi ecdadım! ,

Yanar mı? şimdi söyle bu kutsiyet, bu hürriyet,
Bayrak yanmıyor bilesiniz,
Can yanıyor can, canım yanıyor! ...

Her hücresinde bir Mehmet, bir Ahmet, bir Hüseyin …
Her zerresinde bir Emine, bir Hatice, bir Fatma …
Özünde bir yürek, bir can, yıkılmaz bir iman!
Basit bir kumaş mı? zannetin, ey o hasiyetsiz insan!

Yanar mı? şimdi söyle bu kutsiyet, bu hürriyet,
Bayrak yanmıyor bilesiniz,
Can yanıyor can, canım yanıyor! ...

Bu uğurda aç kalınıldı, susuz, uykusuz kalınıldı,
Canı candan olan bebeler beşikte öksüz bırakıldı!
Uyansana insan! sana geride bir vatan,
Bir albayrak, bir hürriyet bırakıldı! ,

Yanar mı? şimdi söyle bu kutsiyet, bu hürriyet,
Bayrak yanmıyor bilesiniz,
Can yanıyor can, canım yanıyor! ...

Anlamsız bir telaş değildi bütün bunlar,
Bu namus! , bu hürriyet! , işte bu sendin,
Nasıl böyle bir kalpsiz, böyle bir vahşi oldun,
İşte sen anlamsız, sen hayasız, sen alçaksın,

Yanar mı? şimdi söyle bu kutsiyet, bu hürriyet,
Bayrak yanmıyor bilesiniz,
Can yanıyor can, canım yanıyor! ...

Ey! yontulmuş insan kılıklı sivri,
Bilesin sivri sinek dahi senden şerefli,
Vatanıma, dinime, al bayrağıma uzanmasın dilin, o kirli elin! ,
Sen insanlık dünyasında bir zerre dahi değilsin!

Yanar mı? şimdi söyle bu kutsiyet, bu hürriyet,
Bayrak yanmıyor bilesiniz,
Can yanıyor can, canım yanıyor! ...