O Vahim Fahişe Şiiri - Alper Tunga KARAKOÇ

Çarpık bacaklarının arasından
Yavaşça sızan suları hep aşk sandı
‎ Bulduğu sevgiler,esmer sevgililer
Yüreğine her zaman ağır gelir
Seçtiği yolun ırzına geçerlerdi.

Tavana gözlerini dikerek
Bazen otel odasında
Belki dumanlı bir evin yatağında
Durmadan bocaladı,
Bocaladıkça
Gözyaşları sessizce içine boşaldı
Boşaldı, boşaldı rahatlayamadı
Lakin kesindi kararı
Kimse görmeyecekti gözyaşlarını…

Çıkarı yoksa hiçbir ilişkisi olmayacaktı
Karar vermişti kimseler bilmeyecekti,
Gizli gizli, acımadan yiyip bitirdiklerini…

Arkasına
Bir an olsun bakmayacak
Merak etmeyecekti
Öldürdüklerini
Otopsi sonucu suç onun,
Ceza ise mutlak ölenindi…

Sonra utanmadan yürürdü gururla,
Sokak lâmbaları utanır dile gelirdi
Kaldırımlar verem olur öksürürdü
Acıttığı, yaktığı her canın ahını alırdı
Galibiyetini mutlaka yıllanmış şarapla kutlar
Merhamet, Allah korkusu nedir bilmezdi…
O vahim fahişe...

Alper Tunga Karakoç