Niye utanayım gözyaşlarımdan?
Beni bu hallere koyan utansın.
Kanlı dişleriyle benim ömrümden
Lokma lokma yiyip doyan utansın.
Bilsinler halimin O'dur sebebi,
Bilsinler kalbimin O'ydu sahibi,
Önce güneş gibi doğup sahici,
Sonra yıldız gibi kayan utansın.
Yana yana farkım kalmadı közden,
Şimdi bir ayyaşım, düştüm de gözden,
Yeminler dökerek verdiği sözden
Yüzsüzlük edip de cayan utansın.
Vurarak kafamı duvara, taşa...
Canıma kıyarsam bakmadan yaşa,
Koyup hasretiyle beni başbaşa
Sırra kadem basan bayan utansın.
Kayıt Tarihi : 1.10.2008 12:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!