O Tuva Bendim Şiiri - Ümit Seyhan

O Tuva Bendim

Yıllar geçip gitti de görmedin beni
Yalnızken oturduğun o masa bendim
Hani çayın soğurdu ya gölgen içinde
Dudağında tükettiğin o dua bendim

Hani söğütlerin dalı düşerdi göle
Nasıl çizerdi ışıklar resmini suya
Bir an ürperirdi kalbin sanırdın rüya
Fısıltınla ürküttüğün o tuva bendim

Bir talaş düşmüş gibi kalkıp masadan
İçinde aynı korku ellerinde heyecan
Sert adımla gidince bakar mıydım ardından
Tamam sanıp vardığın o araf bendim

Bazen kaçmak için öylesine kendinden
Ümidi azlederdin gönlünde ki yerinden
Tesadüfler getirir mi sahi aşkı yeniden
İsyan yüklü şiirlerde o aruz bendim

Dostlar gamsız desin yeter ki sen gül
Günün ateş olsada bak gecelerin kül
Hani avucunda resim ağlayandın dün
Yazılarda çıkmasamda o tura bendim

Kendini bırakırken karanlık bir boşluğa
Nasılda kanardın o muhteşem hoşluğa
Ne mey ne sahba sebeptir sarhoşluğa
Doldur diye seslendiğin o sâki bendim

#ÜmitSeyhan