Tren ilerliyordu....
Kokunu cektim icime sıcacık...
Omzunun uzerinden kaymıs ortuyu duzelttim,
seni bi daha sardım icinde yattıgın kucagımda..
Gozlerini araladın,
sol omzunun uzerinden bana bakarken
dudakların dudaklarıma degdi..
Gozlerini kapadın tekrar,
sol yanına dondun
yine kucagımda uyuyakaldın,
ben de saclarında...
Tren ilerliyordu, ve artık....
Kucagımda kaybolmus bedeninin
hafif gece serinliginde diken diken olmus
minik tuyleriyle konusuyordum..
Hepsiyle ayrı ayrı ozlem giderme borcum var....
Tren ilerliyordu, ve artık...
Icinde tenden gelen kokuyu getiren her nefesin
'ab-ı hayat' olup
omre omur kattıgı gecelerin tuneline girdi....
O tunelde sen, ben...
Ab-ı hayat olup aktık birbirimize.......
(ekim 2006)
Kuzey UlusKayıt Tarihi : 11.2.2008 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!