Dallar üzgündü direnmeye çalışıyordu,
hayat yaşam kavgasıydı zevk değildi onlar için.
Aralarından geçiyordu
derelerin suları, köpük köpüktü.
Deniz kudurmuştu, vurdukça vuruyordu kıyılara,
neden kızdıysa, saydam renk, renk taşlara
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yüksel bey kutlarım şiirinizi, özlemlere kavuşmak dileklerimle selamlarım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta