O Soru Şiiri - Osman Beyoğlu

Uzun ve taşlı bir yoldu gidilen,
Hava da güneş yakıcı,
Deniz de su serindi.
Sadece içimi kemiren o soru belirsizdi...
Adını koyamadığım bir şeydi,
Nefesi var diyemem,
Ölümsüz bir canlı gibi...
Kuzeyden esen sert bir yel bazen,
Narin, pudra tonunda olurdu rengi.
Ele avuca gelir sanma,
Ne yerde, ne de içinde, bilinmezdi adresi.
Baharla coşar, kanı kaynardı,
Kasım en dertli, en korkulan aydı.
Ardı kıştı. Kara mı kara ayazdı.
Şarkılar tek tesellisi, gülüşü içineydi.
Biri fener yakınca, karanlığa takılırdı gözü,
Tanısan sen de severdin, iyidir özü.
Korkar sanma karanlıktan, meraktır her şeyin baş müsebbibi.
Çiçeğin açması gibi,
Mis kokmasının sırrı nerede gizli?
Arar her an, usanmadan... Yorulmadan...
Uzun ve taşlı bir yoldu gidilen,
Hava da güneş yakıcı,
Deniz de su serindi.
Sadece içimi kemiren o soru belirsizdi...