O Son İstasyondayım Şiiri - Mutlu Gavcar

Bugün tekrar gittim o son istasyona
Mahzun gözlerle baktı tren.
Anladım, yine getirmemişti
Sevdiğimi meçhule götüren.
Tek tek gösterdim solgun resmini
Herkes uzak, ürkek ve yabancı,
Tek tanıyanındım ben.

Vagonlara sığmamış endamın,
Hasretini taşıyamamış raylar.
Usulca bastım baktığımız yerlere,
Esefle baktım bastığımız yerlere.
Ne efkârımı söndürebilir
Tüy kanatlı rüzgâr,
Ne yağmur dindirebilir
Sensizliğin sancısını.
Zehir katığımdır gittin gideli,
Sadece sen ısıtabilirsin
Ateşte üşüyen ellerimi.

Saklambaç oynar gibi
Kovalarım hayâlini
Geç saatlere kadar.
Çıkar topuğumdan ter.
Öksüz kedi yavrusuyum
Kaderin derin kucağında,
Yokluğun cehennemden beter.
Gözü yaşlı mumum,
Gecenin titreyen dudağında.

Son bir umut,
Son bir sefer kalmış,
Sisli istasyon sokağında.
Sesi iyice kısılmış hecelerimin…