Aşkımı bir istiridye kabuğunda saklıyorum.
O kaybolmuş denizlerin en parlak inci tanesi.
Her sabaha umutsuzluk çiçekleri dikiyorum.
Oysa sonmuş, sonsuzlukla sevmek istemek seni.
Gidişin gerçekmiş, serap değil biliyorum.
Yokluğun başlı başına bir varlıkmış belki.
Artık ne o sokağı, ne de siluetini görebiliyorum.
Üzgünüm, çağırsan da gelemiyorum.
Kayıt Tarihi : 8.6.2007 12:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!